Osteopatia jest medycyną komplementarną, która towarzyszy i uzupełnia medycynę tradycyjną. Osteopatia opiera się na holistycznym systemie opieki, polegającym na ocenie, diagnozie i leczeniu różnych patologii oraz interwencjach u osób w każdym wieku, od noworodków po osoby starsze, oraz pacjentów ze szczególnymi potrzebami (np. kobiety w ciąży).
Leczenie osteopatyczne opiera się na kontakcie i manipulacji manualnej, głównie w leczeniu schorzeń układu nerwowo-mięśniowo-szkieletowego, czaszkowo-krzyżowego i trzewnego, a ponadto, przyczyniając się do leczenia różnych patologii, leczenie może być skuteczne w utrzymaniu ogólnego dobrego samopoczucia. Podejście osteopatyczne opiera się na całościowym spojrzeniu na organizm ludzki i jego zastosowanie może mieć decydujące znaczenie w leczeniu różnych patologii, takich jak: przepuklina dysku, rwa kulszowa lędźwiowa, zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego, lordoza szyjna, rwa kulszowa, dyskopatie, bóle stawów i mięśni po urazach, bóle głowy, zaburzenia równowagi i nerwobóle, jak również zapalenie ucha, zatok oraz zaburzenia ginekologiczne i trawienne.
Trochę historii
Osteopatia jako dyscyplina powstała w Ameryce w 1874 roku dzięki amerykańskiemu chirurgowi dr Andrew Taylorowi Stillowi, uważanego za jej założyciela, który jako pierwszy zbadał związek między równowagą funkcjonalną wszystkich struktur ciała a zdrowiem.
Nazwa nawiązuje do koncepcji, że kość (ostèon) jest punktem wyjścia dla stanów patologicznych, a tym samym dla cierpienia (patosu).
Dr Still stwierdził, że osteopatia może być podsumowana w jednym, podstawowym założeniu: „struktura rządzi funkcją”. Zgodnie z jego rozważaniami i badaniami, doskonałość każdej funkcji naszego ciała jest powiązana z doskonałością struktury nośnej i w przypadku zmiany tej równowagi powstaje dysfunkcja osteopatyczna, charakteryzująca się nieprawidłową ruchomością części ciała. Jeśli jakaś część organizmu zostanie zmieniona, wtedy nastąpi reakcja organizmu, który znajdzie nowe obszary adaptacji, niekorzystne dla ogólnego dobrego samopoczucia organizmu.
Dr Still, rozczarowany tradycyjną medycyną, zdołał w swoich badaniach opracować inną koncepcję ludzkiego ciała i sposobu jego leczenia, a także opracował szereg zasad, do których współczesna osteopatia wciąż się odwołuje.
Później, w 1892 roku powstała pierwsza szkoła osteopatii, a podczas prezydentury Theodore’a Roosevelta, osteopatia została oficjalnie uznana w Stanach Zjednoczonych.
W Europie dyscyplina ta rozprzestrzeniła się w inny sposób, zaczynając od Wielkiej Brytanii w 1911 r., a następnie została uznana w Finlandii, Belgii, Francji i innych krajach europejskich.
Zaburzenia i patologie leczone przez osteopatów: przedwczesny wytrysk, impotencja, cukrzyca, astma, urazy wstrząsowe kręgosłupa, bezsenność, ataki paniki, urazy sportowe, zaburzenia układu oddechowego, migrena, zawroty głowy, zespół cieśni nadgarstka, hemoroidy, stwardnienie rozsiane, przepuklina rozworu przełykowego, fibromialgia, szumy uszne, paluch koślawy (halluks), bóle odcinka szyjnego, niepokój, nieżyt żołądka, rwa kulszowa, patologie kręgosłupa, zapalenie zatok, zapalenie ucha, pubalgia, dysleksja.
Artykuł powstał we współpracy z Centrum Medycznym 3xZdrowie oferującym terapię wykorzystującą unikalne połączenie wiedzy medycznej i wieloletniej praktyki z zakresu osteopatii, psychologii i dietetyki. Celem terapii 3xZdrowie jest jest poprawa i wzmocnienie fizyczne, mentalne i emocjonalne.